Evaluatie MILA
7 oktober 2024Je best moeten doen om als laatste te eindigen zal menig hardloper niet aantrekkelijk in de oren klinken. Zo niet bij Steffie en mij (Anita). Wij lopen geregeld rustige trails, vaak ook samen met Marieke. Dat gaat vaak nóg rustiger dan in de trailgroep gebruikelijk is. Genieten staat voorop, voor dit najaar hebben we een heuze ‘verheugkalender’ gemaakt met leuke loopjes om samen naar af te reizen.
Onlangs werd in de mail voor de Posbanktrail waar Steffie en ik aan meededen, gevraagd wie zich beschikbaar wilde stellen als laatste loper. Daar hoefden we niet lang over na te denken. Het was een mooie manier om eventuele druk weg te nemen. En dus stonden we heel ontspannen achterin het startvak met een speciaal organisatie-hesje. We vertrokken met 7 minuten vertraging om de laat-komers ook nog voor te laten. Daarna liepen we in alle rust en het mooiste weer van de wereld over de prachtige Posbank.
Na een tijdje kwam er een loper in het vizier die het zichtbaar wat zwaar had. Na een kort praatje besloten we haar haar eigen ding te laten doen en er niet te kort op te zitten. Zo werd deze loopster – die geregeld weg liep, om daarna weer in beeld te komen – een natuurlijke ‘rem’ om geregeld te wandelen. Super relaxed en toch gezond en sportief bezig!
Halverwege het parcours was er nog een loopster die zich niet helemaal lekker voelde. Na een praatje pakte ze het toch weer op maar 1,5 kilometer voor de finish troffen we haar weer. Ze had min of meer besloten om de resterende afstand uit te wandelen. Tot we haar voorstelden om het tempo gelijk te houden, maar wél te dribbelen in plaats van te wandelen. En zo liep ze de laatste kilometers toch rustig hardlopend uit en werden we na de finish hartelijk bedankt. Zo bleek achteraan lopen met een taak, niet alleen heel ontspannen te zijn, maar ook nog eens veel voldoening te geven! Voor herhaling vatbaar!
